κοινός

ギリシア語

語源

古典ギリシア語 κοινός (koinós) < 印欧祖語 *ḱóm

発音

• IPA(?): /ciˈnos/
• 分綴: κοι‧νός

形容詞

κοινός (koinós)  男性   女性 κοινή, 中性 κοινό

1. 共同の。
2. ありふれた。普通の。
3. 公（おおやけ）の。

κοινόςの能動形

数  格   /   性	単数			複数
	男性	女性	中性	男性	女性	中性
主格	κοινός	κοινή	κοινό	κοινοί	κοινές	κοινά
属格	κοινού	κοινής	κοινού	κοινών	κοινών	κοινών
対格	κοινό	κοινή	κοινό	κοινούς	κοινές	κοινά
呼格	κοινέ	κοινή	κοινό	κοινοί	κοινές	κοινά
派生語	比較級: πιο (pio) + 能動形 (例 "πιο κοινός") 最上級: ο (o) πιο (pio) + 能動形 (例 "ο πιο κοινός")
註	The adjectival noun κοινόν may be found.

比較変化

比較級	単数			複数
	男性	女性	中性	男性	女性	中性
主格	κοινότατος	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατοι	κοινότατες	κοινότατα
属格	κοινότατου	κοινότατης	κοινότατου	κοινότατων	κοινότατων	κοινότατων
対格	κοινότατο	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατους	κοινότατες	κοινότατα
呼格	κοινότατε	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατοι	κοινότατες	κοινότατα
派生語	最上級: ο (o) + 比較級定形 (例 "ο κοινότατος")
絶対最上級	単数			複数
	男性	女性	中性	男性	女性	中性
主格	κοινότατος	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατοι	κοινότατες	κοινότατα
属格	κοινότατου	κοινότατης	κοινότατου	κοινότατων	κοινότατων	κοινότατων
対格	κοινότατο	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατους	κοινότατες	κοινότατα
呼格	κοινότατε	κοινότατη	κοινότατο	κοινότατοι	κοινότατες	κοινότατα

派生語

• για το κοινό καλό (gia to koinó kaló)
• κοινή λογική (koiní logikí)
• κοινός νους (koinós nous)

関連語

• κοινόν 中性 (koinón)
• κοινότητα 女性 (koinótita)

---

古典ギリシア語

語源

ギリシア祖語 *koňňós < 印欧祖語 *ḱomyós < *ḱóm + *-yós

発音

 

• IPA: /ko͜ɪ.nós/ → /ky.ˈnos/ → /ci.ˈnos/

紀元前5世紀: IPA^{(?): /ko͜ɪ.nós/}

紀元前1世紀: IPA^{(?): /ky.ˈnos/}

4世紀: IPA^{(?): /ky.ˈnos/}

10世紀: IPA^{(?): /cy.ˈnos/}

15世紀: IPA^{(?): /ci.ˈnos/}

形容詞

κοινός 男性, κοινή 女性, κοινόν 中性; 第1/第2変化; (koinós)

1. 共同の。公（おおやけ）の。一般の。

第1/第2変化 of κοινός; κοινή; κοινόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κοινός koinós	κοινή koinḗ	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινοί koinoí	κοιναί koinaí	κοινᾰ́ koiná
Genitive		κοινοῦ koinoû	κοινῆς koinês	κοινοῦ koinoû		κοινοῖν koinoîn	κοιναῖν koinaîn	κοινοῖν koinoîn		κοινῶν koinôn	κοινῶν koinôn	κοινῶν koinôn
Dative		κοινῷ koinôi	κοινῇ koinêi	κοινῷ koinôi		κοινοῖν koinoîn	κοιναῖν koinaîn	κοινοῖν koinoîn		κοινοῖς koinoîs	κοιναῖς koinaîs	κοινοῖς koinoîs
Accusative		κοινόν koinón	κοινήν koinḗn	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινούς koinoús	κοινᾱ́ς koinā́s	κοινᾰ́ koiná
Vocative		κοινέ koiné	κοινή koinḗ	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινοί koinoí	κοιναί koinaí	κοινᾰ́ koiná
Derived forms		副詞				比較級				最上級
		κοινῶς koinôs				κοινότερος koinóteros				κοινότᾰτος koinótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

派生語

• κοινόω (koinóō)
• κοινωνία (koinōnía)