ὀστέϊνος

古典ギリシア語

異表記・別形

• ὄστινος (óstinos)

語源

ὀστέον +‎ 接尾辞 "-ινος"

発音

 

• IPA: /os.té.i.nos/ → /os.ˈte.i.nos/ → /os.ˈte.i.nos/

紀元前5世紀: IPA^{(?): /os.té.i.nos/ ambiguous vowel ϊ at 5}

紀元前1世紀: IPA^{(?): /os.ˈtɛ.i.nos/}

4世紀: IPA^{(?): /os.ˈte.i.nos/}

10世紀: IPA^{(?): /os.ˈte.i.nos/}

15世紀: IPA^{(?): /os.ˈte.i.nos/}

形容詞

ὀστέϊνος 男性, ὀστέϊνος 女性, ὀστεΐνη 中性; 第1/第2変化; (ostéïnos)

1. 骨（ほね）でできた。

第1/第2変化 of ὀστέϊνος; ὀστεΐνη; ὀστέϊνον (Attic)

Number		Singular(単数)				Dual(双数)				Plural(複数)
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nom.(主格)		ὀστέϊνος ostéïnos	ὀστεΐνη osteḯnē	ὀστέϊνον ostéïnon		ὀστεΐνω osteḯnō	ὀστεΐνᾱ osteḯnā	ὀστεΐνω osteḯnō		ὀστέϊνοι ostéïnoi	ὀστέϊναι ostéïnai	ὀστέϊνᾰ ostéïna
Gen.(属格)		ὀστεΐνου osteḯnou	ὀστεΐνης osteḯnēs	ὀστεΐνου osteḯnou		ὀστεΐνοιν osteḯnoin	ὀστεΐναιν osteḯnain	ὀστεΐνοιν osteḯnoin		ὀστεΐνων osteḯnōn	ὀστεΐνων osteḯnōn	ὀστεΐνων osteḯnōn
Dat.(与格)		ὀστεΐνῳ osteḯnōi	ὀστεΐνῃ osteḯnēi	ὀστεΐνῳ osteḯnōi		ὀστεΐνοιν osteḯnoin	ὀστεΐναιν osteḯnain	ὀστεΐνοιν osteḯnoin		ὀστεΐνοις osteḯnois	ὀστεΐναις osteḯnais	ὀστεΐνοις osteḯnois
Acc.(対格)		ὀστέϊνον ostéïnon	ὀστεΐνην osteḯnēn	ὀστέϊνον ostéïnon		ὀστεΐνω osteḯnō	ὀστεΐνᾱ osteḯnā	ὀστεΐνω osteḯnō		ὀστεΐνους osteḯnous	ὀστεΐνᾱς osteḯnās	ὀστέϊνᾰ ostéïna
Voc.(呼格)		ὀστέϊνε ostéïne	ὀστεΐνη osteḯnē	ὀστέϊνον ostéïnon		ὀστεΐνω osteḯnō	ὀστεΐνᾱ osteḯnā	ὀστεΐνω osteḯnō		ὀστέϊνοι ostéïnoi	ὀστέϊναι ostéïnai	ὀστέϊνᾰ ostéïna
Derived forms		副詞				比較級				最上級
		ὀστεΐνως osteḯnōs				ὀστεϊνότερος osteïnóteros				ὀστεϊνότᾰτος osteïnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.