coicio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Contraction of coniciō, from con- (together) +‎ iaciō (throw).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coiciō (present infinitive coicere, perfect active coiēcī, supine coiectum); third conjugation iō-variant

  1. Alternative form of coniciō

Conjugation[edit]

   Conjugation of coiciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coiciō coicis coicit coicimus coicitis coiciunt
imperfect coiciēbam coiciēbās coiciēbat coiciēbāmus coiciēbātis coiciēbant
future coiciam coiciēs coiciet coiciēmus coiciētis coicient
perfect coiēcī coiēcistī coiēcit coiēcimus coiēcistis coiēcērunt,
coiēcēre
pluperfect coiēceram coiēcerās coiēcerat coiēcerāmus coiēcerātis coiēcerant
future perfect coiēcerō coiēceris coiēcerit coiēcerimus coiēceritis coiēcerint
passive present coicior coiceris,
coicere
coicitur coicimur coiciminī coiciuntur
imperfect coiciēbar coiciēbāris,
coiciēbāre
coiciēbātur coiciēbāmur coiciēbāminī coiciēbantur
future coiciar coiciēris,
coiciēre
coiciētur coiciēmur coiciēminī coicientur
perfect coiectus + present active indicative of sum
pluperfect coiectus + imperfect active indicative of sum
future perfect coiectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coiciam coiciās coiciat coiciāmus coiciātis coiciant
imperfect coicerem coicerēs coiceret coicerēmus coicerētis coicerent
perfect coiēcerim coiēcerīs coiēcerit coiēcerīmus coiēcerītis coiēcerint
pluperfect coiēcissem coiēcissēs coiēcisset coiēcissēmus coiēcissētis coiēcissent
passive present coiciar coiciāris,
coiciāre
coiciātur coiciāmur coiciāminī coiciantur
imperfect coicerer coicerēris,
coicerēre
coicerētur coicerēmur coicerēminī coicerentur
perfect coiectus + present active subjunctive of sum
pluperfect coiectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coice coicite
future coicitō coicitō coicitōte coiciuntō
passive present coicere coiciminī
future coicitor coicitor coiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coicere coiēcisse coiectūrum esse coicī coiectum esse coiectum īrī
participles coiciēns coiectūrus coiectus coiciendus,
coiciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coiciendī coiciendō coiciendum coiciendō coiectum coiectū

References[edit]