concurro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ currō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

concurrō (present infinitive concurrere, perfect active concurrī, supine concursum); third conjugation

  1. to run with others, flock together
  2. to take refuge
    Synonyms: dēlitēscō, confugiō, perfugiō
  3. to go to attack
    Synonyms: invādō, incurrō, impetō, incessō, aggredior, oppugnō, īnstō, excurrō, occurrō, petō, inruō, accēdō, intrō, incēdō, incidō, irrumpō, adorior, adeō, opprimō, accurrō, appetō, arripiō, assiliō, invehō, lacessō
    Antonyms: repugnō, resistō, adversor, obversor, obstō, sistō
  4. to fight, combat
    Synonyms: lūctor, repugnō, pugnō, contendō, dēcernō, certō, bellō, dīmicō, cōnflīgō, committō, serō, dēcertō
  5. to concur, accord, agree with
    Synonyms: concordō, condīcō, conveniō, cōnsentiō, assentiō, congruō, cōnstō, pangō
    Antonyms: dissentiō, variō, dissideō, discordō, abhorreō
  6. to coincide
    Synonym: coincido

Conjugation[edit]

  • Perfect forms concucurrī occasionally occur.
   Conjugation of concurrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concurrō concurris concurrit concurrimus concurritis concurrunt
imperfect concurrēbam concurrēbās concurrēbat concurrēbāmus concurrēbātis concurrēbant
future concurram concurrēs concurret concurrēmus concurrētis concurrent
perfect concurrī concurristī concurrit concurrimus concurristis concurrērunt,
concurrēre
pluperfect concurreram concurrerās concurrerat concurrerāmus concurrerātis concurrerant
future perfect concurrerō concurreris concurrerit concurrerimus concurreritis concurrerint
passive present concurror concurreris,
concurrere
concurritur concurrimur concurriminī concurruntur
imperfect concurrēbar concurrēbāris,
concurrēbāre
concurrēbātur concurrēbāmur concurrēbāminī concurrēbantur
future concurrar concurrēris,
concurrēre
concurrētur concurrēmur concurrēminī concurrentur
perfect concursus + present active indicative of sum
pluperfect concursus + imperfect active indicative of sum
future perfect concursus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concurram concurrās concurrat concurrāmus concurrātis concurrant
imperfect concurrerem concurrerēs concurreret concurrerēmus concurrerētis concurrerent
perfect concurrerim concurrerīs concurrerit concurrerīmus concurrerītis concurrerint
pluperfect concurrissem concurrissēs concurrisset concurrissēmus concurrissētis concurrissent
passive present concurrar concurrāris,
concurrāre
concurrātur concurrāmur concurrāminī concurrantur
imperfect concurrerer concurrerēris,
concurrerēre
concurrerētur concurrerēmur concurrerēminī concurrerentur
perfect concursus + present active subjunctive of sum
pluperfect concursus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present concurre concurrite
future concurritō concurritō concurritōte concurruntō
passive present concurrere concurriminī
future concurritor concurritor concurruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concurrere concurrisse concursūrum esse concurrī concursum esse concursum īrī
participles concurrēns concursūrus concursus concurrendus,
concurrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concurrendī concurrendō concurrendum concurrendō concursum concursū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • concurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concurro in Enrico Olivetti, editor (2003-2024) Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • concurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to stream towards Rome: Romam concurrere (Mil. 15. 39)
    • to rush to arms: ad arma concurrere
    • the lines charge in battle one on another: proelio concurritur (Sall. Iug. 59)
    • the fleets charge: classes concurrunt (Liv. 26. 39)

Spanish[edit]

Verb[edit]

concurro

  1. first-person singular present indicative of concurrir