coniecto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From coniciō (bring together, connect; prophesy; conclude) +‎ -tō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coniectō (present infinitive coniectāre, perfect active coniectāvī, supine coniectātum); first conjugation

  1. to throw, cast or bring together; connect
  2. to conclude or infer by conjecture, guess
  3. to conclude, interpret, prophesy (from signs or omens)

Conjugation[edit]

   Conjugation of coniectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coniectō coniectās coniectat coniectāmus coniectātis coniectant
imperfect coniectābam coniectābās coniectābat coniectābāmus coniectābātis coniectābant
future coniectābō coniectābis coniectābit coniectābimus coniectābitis coniectābunt
perfect coniectāvī coniectāvistī coniectāvit coniectāvimus coniectāvistis coniectāvērunt,
coniectāvēre
pluperfect coniectāveram coniectāverās coniectāverat coniectāverāmus coniectāverātis coniectāverant
future perfect coniectāverō coniectāveris coniectāverit coniectāverimus coniectāveritis coniectāverint
passive present coniector coniectāris,
coniectāre
coniectātur coniectāmur coniectāminī coniectantur
imperfect coniectābar coniectābāris,
coniectābāre
coniectābātur coniectābāmur coniectābāminī coniectābantur
future coniectābor coniectāberis,
coniectābere
coniectābitur coniectābimur coniectābiminī coniectābuntur
perfect coniectātus + present active indicative of sum
pluperfect coniectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect coniectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coniectem coniectēs coniectet coniectēmus coniectētis coniectent
imperfect coniectārem coniectārēs coniectāret coniectārēmus coniectārētis coniectārent
perfect coniectāverim coniectāverīs coniectāverit coniectāverīmus coniectāverītis coniectāverint
pluperfect coniectāvissem coniectāvissēs coniectāvisset coniectāvissēmus coniectāvissētis coniectāvissent
passive present coniecter coniectēris,
coniectēre
coniectētur coniectēmur coniectēminī coniectentur
imperfect coniectārer coniectārēris,
coniectārēre
coniectārētur coniectārēmur coniectārēminī coniectārentur
perfect coniectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect coniectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coniectā coniectāte
future coniectātō coniectātō coniectātōte coniectantō
passive present coniectāre coniectāminī
future coniectātor coniectātor coniectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coniectāre coniectāvisse coniectātūrum esse coniectārī coniectātum esse coniectātum īrī
participles coniectāns coniectātūrus coniectātus coniectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coniectandī coniectandō coniectandum coniectandō coniectātum coniectātū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: congitar

References[edit]

  • coniecto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers