conspiratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of cōnspirō.

Participle[edit]

cōnspīrātus (feminine cōnspīrāta, neuter cōnspīrātum); first/second-declension participle

  1. conspired

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnspīrātus cōnspīrāta cōnspīrātum cōnspīrātī cōnspīrātae cōnspīrāta
Genitive cōnspīrātī cōnspīrātae cōnspīrātī cōnspīrātōrum cōnspīrātārum cōnspīrātōrum
Dative cōnspīrātō cōnspīrātō cōnspīrātīs
Accusative cōnspīrātum cōnspīrātam cōnspīrātum cōnspīrātōs cōnspīrātās cōnspīrāta
Ablative cōnspīrātō cōnspīrātā cōnspīrātō cōnspīrātīs
Vocative cōnspīrāte cōnspīrāta cōnspīrātum cōnspīrātī cōnspīrātae cōnspīrāta

References[edit]

  • conspiratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conspiratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conspiratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.