cupidus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From cupiō +‎ -idus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

cupidus (feminine cupida, neuter cupidum, comparative cupidior, superlative cupidissimus); first/second-declension adjective

  1. eager, desirous, passionate, fond (+ genitive or + in ablative)
    Synonyms: dēsīderōsus, impiger, studiōsus, sēdulus, ācer, libēns, intentus, aspīrāns
    pacis cupiduspeace lover
  2. greedy, covetous
  3. wanton, lecherous
  4. partial, biased, favoring

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cupidus cupida cupidum cupidī cupidae cupida
Genitive cupidī cupidae cupidī cupidōrum cupidārum cupidōrum
Dative cupidō cupidō cupidīs
Accusative cupidum cupidam cupidum cupidōs cupidās cupida
Ablative cupidō cupidā cupidō cupidīs
Vocative cupide cupida cupidum cupidī cupidae cupida

Descendants[edit]

  • Old Catalan: cobeu
  • Old Occitan: cobe coubés
  • French: cupide
  • Welsh: cybydd

References[edit]

Further reading[edit]

  • cupidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cupidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
    • revolutionists: homines seditiosi, turbulenti or novarum rerum cupidi
    • to hold revolutionary opinions: novarum rerum cupidum esse