damno

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dalmatian[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Latin damnum.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

damno m

  1. harm, damage
  2. havoc

Esperanto[edit]

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

damno (accusative singular damnon, plural damnoj, accusative plural damnojn)

  1. damnation

Related terms[edit]

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From damnum (damage, injury) +‎ .

Verb[edit]

damnō (present infinitive damnāre, perfect active damnāvī, supine damnātum); first conjugation

  1. to discredit, find fault, disapprove, reject
    Synonyms: accūsō, incūsō
  2. (of a will) to bind, oblige
  3. to sentence someone to a punishment, declare guilty, condemn, doom, convict, judge
    Synonyms: accūsō, crīminor, condemnō, reprehendō, iūdicō
  4. to condemn, censure
    Synonyms: obiūrgō, arguō, obloquor, corripiō, incūsō, accūsō, perstringō, animadvertō
    • Augustinus
      Non enim amat Deus damnare sed salvare.
      God does not love to condemn, but to save.
Conjugation[edit]
   Conjugation of damnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present damnō damnās damnat damnāmus damnātis damnant
imperfect damnābam damnābās damnābat damnābāmus damnābātis damnābant
future damnābō damnābis damnābit damnābimus damnābitis damnābunt
perfect damnāvī damnāvistī,
damnāstī1
damnāvit,
damnāt1
damnāvimus,
damnāmus1
damnāvistis,
damnāstis1
damnāvērunt,
damnāvēre,
damnārunt1
pluperfect damnāveram,
damnāram1
damnāverās,
damnārās1
damnāverat,
damnārat1
damnāverāmus,
damnārāmus1
damnāverātis,
damnārātis1
damnāverant,
damnārant1
future perfect damnāverō,
damnārō1
damnāveris,
damnāris1
damnāverit,
damnārit1
damnāverimus,
damnārimus1
damnāveritis,
damnāritis1
damnāverint,
damnārint1
passive present damnor damnāris,
damnāre
damnātur damnāmur damnāminī damnantur
imperfect damnābar damnābāris,
damnābāre
damnābātur damnābāmur damnābāminī damnābantur
future damnābor damnāberis,
damnābere
damnābitur damnābimur damnābiminī damnābuntur
perfect damnātus + present active indicative of sum
pluperfect damnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect damnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present damnem damnēs damnet damnēmus damnētis damnent
imperfect damnārem damnārēs damnāret damnārēmus damnārētis damnārent
perfect damnāverim,
damnārim1
damnāverīs,
damnārīs1
damnāverit,
damnārit1
damnāverīmus,
damnārīmus1
damnāverītis,
damnārītis1
damnāverint,
damnārint1
pluperfect damnāvissem,
damnāssem1
damnāvissēs,
damnāssēs1
damnāvisset,
damnāsset1
damnāvissēmus,
damnāssēmus1
damnāvissētis,
damnāssētis1
damnāvissent,
damnāssent1
passive present damner damnēris,
damnēre
damnētur damnēmur damnēminī damnentur
imperfect damnārer damnārēris,
damnārēre
damnārētur damnārēmur damnārēminī damnārentur
perfect damnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect damnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present damnā damnāte
future damnātō damnātō damnātōte damnantō
passive present damnāre damnāminī
future damnātor damnātor damnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives damnāre damnāvisse,
damnāsse1
damnātūrum esse damnārī damnātum esse damnātum īrī
participles damnāns damnātūrus damnātus damnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
damnandī damnandō damnandum damnandō damnātum damnātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun[edit]

damnō

  1. dative/ablative singular of damnum

References[edit]

  • damno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • damno”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • damno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to have to pay a vow; to obtain one's wish: voti damnari, compotem fieri
    • to be condemned under the Lex Plautia: lege Plautia damnari (Sall. Cat. 31. 4)
    • to be fined 10,000 asses: decem milibus aeris damnari
    • to condemn some one to death: capitis or capite damnare aliquem
    • (ambiguous) to suffer loss, harm, damage: damno affici
  • damno in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Nen[edit]

Etymology[edit]

Compare Kómnzo ntamno.

Numeral[edit]

damno

  1. one thousand two hundred and ninety-six, 1296; 64

Further reading[edit]

  • The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, edited by Bill Palmer
  • Robert M. W. Dixon, Basic Linguistic Theory, volume 3: Further Grammatical Topics (→ISBN)

Portuguese[edit]

Etymology 1[edit]

Noun[edit]

damno m (plural damnos)

  1. Obsolete spelling of dano

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

damno

  1. first-person singular present indicative of damnar