desino

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: desinò

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈdɛ.zi.no/, (traditional) /ˈde.zi.no/[1]
  • Rhymes: -ɛzino, (traditional) -ezino
  • Hyphenation: dè‧si‧no, (traditional) dé‧si‧no

Verb[edit]

desino

  1. first-person singular present indicative of desinare

References[edit]

  1. ^ desino in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

dē- +‎ sinō

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēsinō (present infinitive dēsinere, perfect active dēsiī, supine dēsitum); third conjugation

  1. to leave off, give over, give up
    Synonyms: relinquō, dēserō, omittō, dēdō, concēdō, dēcēdō, dēstituō, dēficiō, cēdō, linquō, addīcō, neglegō, remittō, permittō, tribuō
  2. to cease, desist
    Synonyms: dēsistō, absistō, cessō, omittō, remittō, mittō, quiēscō
    Antonyms: incipiō, exōrdior, ōrdior, īnfit
    • 8 CE, Ovid, Fasti 2.453–454:
      dēsine crēdere ventīs: perdidit illīus temporis aura fidem
      You [should] cease to trust the winds: at that season, the breeze has lost trustworthiness.
      Don't trust the winds: the breeze is unreliable that time of year.

      (Ovid warns his readers about the weather in February.)
  3. to stop, end, close, make an end

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēsinō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēsinō dēsinis dēsinit dēsinimus dēsinitis dēsinunt
imperfect dēsinēbam dēsinēbās dēsinēbat dēsinēbāmus dēsinēbātis dēsinēbant
future dēsinam dēsinēs dēsinet dēsinēmus dēsinētis dēsinent
perfect dēsiī dēsiistī dēsiit dēsiimus dēsiistis dēsiērunt,
dēsiēre
pluperfect dēsieram dēsierās dēsierat dēsierāmus dēsierātis dēsierant
future perfect dēsierō dēsieris dēsierit dēsierimus dēsieritis dēsierint
passive present dēsinor dēsineris,
dēsinere
dēsinitur dēsinimur dēsiniminī dēsinuntur
imperfect dēsinēbar dēsinēbāris,
dēsinēbāre
dēsinēbātur dēsinēbāmur dēsinēbāminī dēsinēbantur
future dēsinar dēsinēris,
dēsinēre
dēsinētur dēsinēmur dēsinēminī dēsinentur
perfect dēsitus + present active indicative of sum
pluperfect dēsitus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēsitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēsinam dēsinās dēsinat dēsināmus dēsinātis dēsinant
imperfect dēsinerem dēsinerēs dēsineret dēsinerēmus dēsinerētis dēsinerent
perfect dēsierim dēsierīs dēsierit dēsierīmus dēsierītis dēsierint
pluperfect dēsiissem dēsiissēs dēsiisset dēsiissēmus dēsiissētis dēsiissent
passive present dēsinar dēsināris,
dēsināre
dēsinātur dēsināmur dēsināminī dēsinantur
imperfect dēsinerer dēsinerēris,
dēsinerēre
dēsinerētur dēsinerēmur dēsinerēminī dēsinerentur
perfect dēsitus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēsitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēsine dēsinite
future dēsinitō dēsinitō dēsinitōte dēsinuntō
passive present dēsinere dēsiniminī
future dēsinitor dēsinitor dēsinuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēsinere dēsiisse dēsitūrum esse dēsinī dēsitum esse dēsitum īrī
participles dēsinēns dēsitūrus dēsitus dēsinendus,
dēsinundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēsinendī dēsinendō dēsinendum dēsinendō dēsitum dēsitū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • desino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • desino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • desino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.