despectus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of dēspiciō.

Participle[edit]

dēspectus (feminine dēspecta, neuter dēspectum, superlative dēspectissimus); first/second-declension participle

  1. disdained, despised

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēspectus dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta
Genitive dēspectī dēspectae dēspectī dēspectōrum dēspectārum dēspectōrum
Dative dēspectō dēspectō dēspectīs
Accusative dēspectum dēspectam dēspectum dēspectōs dēspectās dēspecta
Ablative dēspectō dēspectā dēspectō dēspectīs
Vocative dēspecte dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Italian: dispetto

Noun[edit]

dēspectus m (genitive dēspectūs); fourth declension

  1. a prospect, panorama (view from above)
  2. a looking down upon; a view
  3. a spectacle (object of contempt)
  4. a despising, contempt

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēspectus dēspectūs
Genitive dēspectūs dēspectuum
Dative dēspectuī dēspectibus
Accusative dēspectum dēspectūs
Ablative dēspectū dēspectibus
Vocative dēspectus dēspectūs

Descendants[edit]

References[edit]

  • despectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • despectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • despectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.