detractus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of dētrahō.

Participle[edit]

dētractus (feminine dētracta, neuter dētractum); first/second-declension participle

  1. removed, detached, withdrawn

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dētractus dētracta dētractum dētractī dētractae dētracta
Genitive dētractī dētractae dētractī dētractōrum dētractārum dētractōrum
Dative dētractō dētractō dētractīs
Accusative dētractum dētractam dētractum dētractōs dētractās dētracta
Ablative dētractō dētractā dētractō dētractīs
Vocative dētracte dētracta dētractum dētractī dētractae dētracta

Descendants[edit]

  • English: detract
  • Italian: detratto

References[edit]

  • detractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • detractus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • detractus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • detractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.