incursus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of incurrō (run into; rush at; assail, attack).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

incursus m (genitive incursūs); fourth declension

  1. A running or dashing against; collision; assault, attack, onslaught.
    Synonyms: impetus, invāsiō, assultus, aggressiō, impressiō, appetītus, concursus, occursĭo, oppugnātiō, petītiō, incursiō, vīs, ictus, procella
  2. An impulse, effort.

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative incursus incursūs
Genitive incursūs incursuum
Dative incursuī incursibus
Accusative incursum incursūs
Ablative incursū incursibus
Vocative incursus incursūs

Participle[edit]

incursus (feminine incursa, neuter incursum); first/second-declension participle

  1. Ran into, rushed at, having ran into or rushed at.
  2. Attacked, assailed, having attacked or assailed.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incursus incursa incursum incursī incursae incursa
Genitive incursī incursae incursī incursōrum incursārum incursōrum
Dative incursō incursō incursīs
Accusative incursum incursam incursum incursōs incursās incursa
Ablative incursō incursā incursō incursīs
Vocative incurse incursa incursum incursī incursae incursa

References[edit]

  • incursus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incursus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incursus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • incursus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.