initus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Noun[edit]

initus m (genitive initūs); fourth declension

  1. entrance (act of entering)
  2. approach, arrival, advent
  3. beginning, commencement, initiation
    • 8 CE, Ovid, Fasti 4.94:
      perque suōs initūs continet omne genus
      and through her initiations she maintains all species
      (In this section of Book IV, Ovid links all living beings to Venus; her ‘‘initūs’’ in this context may be translated several ways. See also Venus (mythology).)
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative initus initūs
Genitive initūs inituum
Dative inituī initibus
Accusative initum initūs
Ablative initū initibus
Vocative initus initūs

Etymology 2[edit]

Perfect passive participle of ineō.

Participle[edit]

initus (feminine inita, neuter initum); first/second-declension participle

  1. entered
  2. begun
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative initus inita initum initī initae inita
Genitive initī initae initī initōrum initārum initōrum
Dative initō initō initīs
Accusative initum initam initum initōs initās inita
Ablative initō initā initō initīs
Vocative inite inita initum initī initae inita

References[edit]

  • initus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • initus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • initus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • after mature deliberation: inita subductaque ratione
    • to do something after careful calculation: inita subductaque ratione aliquid facere