instituo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ statuō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

īnstituō (present infinitive īnstituere, perfect active īnstituī, supine īnstitūtum); third conjugation

  1. to set up, establish, found, institute or arrange
  2. to train, teach, instruct, educate (usually by a course of training)
  3. to make (something) a habit, practice, or custom
  4. to build, construct
  5. to appoint (typically, a guardian or heir)
    Synonyms: dēlēgō, dēsignō, assignō, mandō, dēmandō, tribuō, impertiō, elēgō, lēgō, appōnō, prōdō, cōnsociō, ōrdinō, distribuō, attribuō, discrībō, addīcō
  6. to begin, undertake, purpose, determine (typically, some purpose, plan or project)
    Delectum tota provincia habere instituitHe decided to have a levy throughout the province (Caesar, de Bello Gallico, VII, 1)
    oppugnare instituit idque biduo circumvallavitHe determined to attack and draw a line of circumvallation around it in two days (Caesar, de Bello Gallico, VII, 11)

Conjugation[edit]

   Conjugation of īnstituō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnstituō īnstituis īnstituit īnstituimus īnstituitis īnstituunt
imperfect īnstituēbam īnstituēbās īnstituēbat īnstituēbāmus īnstituēbātis īnstituēbant
future īnstituam īnstituēs īnstituet īnstituēmus īnstituētis īnstituent
perfect īnstituī īnstituistī īnstituit īnstituimus īnstituistis īnstituērunt,
īnstituēre
pluperfect īnstitueram īnstituerās īnstituerat īnstituerāmus īnstituerātis īnstituerant
future perfect īnstituerō īnstitueris īnstituerit īnstituerimus īnstitueritis īnstituerint
passive present īnstituor īnstitueris,
īnstituere
īnstituitur īnstituimur īnstituiminī īnstituuntur
imperfect īnstituēbar īnstituēbāris,
īnstituēbāre
īnstituēbātur īnstituēbāmur īnstituēbāminī īnstituēbantur
future īnstituar īnstituēris,
īnstituēre
īnstituētur īnstituēmur īnstituēminī īnstituentur
perfect īnstitūtus + present active indicative of sum
pluperfect īnstitūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnstitūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnstituam īnstituās īnstituat īnstituāmus īnstituātis īnstituant
imperfect īnstituerem īnstituerēs īnstitueret īnstituerēmus īnstituerētis īnstituerent
perfect īnstituerim īnstituerīs īnstituerit īnstituerīmus īnstituerītis īnstituerint
pluperfect īnstituissem īnstituissēs īnstituisset īnstituissēmus īnstituissētis īnstituissent
passive present īnstituar īnstituāris,
īnstituāre
īnstituātur īnstituāmur īnstituāminī īnstituantur
imperfect īnstituerer īnstituerēris,
īnstituerēre
īnstituerētur īnstituerēmur īnstituerēminī īnstituerentur
perfect īnstitūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnstitūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnstitue īnstituite
future īnstituitō īnstituitō īnstituitōte īnstituuntō
passive present īnstituere īnstituiminī
future īnstituitor īnstituitor īnstituuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnstituere īnstituisse īnstitūtūrum esse īnstituī īnstitūtum esse īnstitūtum īrī
participles īnstituēns īnstitūtūrus īnstitūtus īnstituendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnstituendī īnstituendō īnstituendum īnstituendō īnstitūtum īnstitūtū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • instituo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • instituo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • instituo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to teach a person refinement: aliquem ad humanitatem informare or instituere
    • to receive instruction from some one: institui or erudiri ab aliquo
    • (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui
    • to introduce a new religion, a new cult: novas religiones instituere
    • to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
    • to raise towers: turres instituere, exstruere
    • to build a ship, a fleet: navem, classem aedificare, facere, efficere, instituere
    • (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui
    • (ambiguous) to remain true to one's principles: institutum tenere

Portuguese[edit]

Verb[edit]

instituo

  1. first-person singular present indicative of instituir