insuefactus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

īnsuēfactus (feminine īnsuēfacta, neuter īnsuēfactum); first/second-declension adjective

  1. accustomed, habituated
  2. well trained

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsuēfactus īnsuēfacta īnsuēfactum īnsuēfactī īnsuēfactae īnsuēfacta
Genitive īnsuēfactī īnsuēfactae īnsuēfactī īnsuēfactōrum īnsuēfactārum īnsuēfactōrum
Dative īnsuēfactō īnsuēfactō īnsuēfactīs
Accusative īnsuēfactum īnsuēfactam īnsuēfactum īnsuēfactōs īnsuēfactās īnsuēfacta
Ablative īnsuēfactō īnsuēfactā īnsuēfactō īnsuēfactīs
Vocative īnsuēfacte īnsuēfacta īnsuēfactum īnsuēfactī īnsuēfactae īnsuēfacta

References[edit]

  • insuefactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insuefactus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insuefactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.