intelligo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

intelligō (present infinitive intelligere, perfect active intellēxī, supine intellēctum); third conjugation

  1. Alternative form of intellegō

Conjugation[edit]

  • Note: Perfect subjunctive sometimes of the form intellēg... rather than intellēx...
   Conjugation of intelligō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intelligō intelligis intelligit intelligimus intelligitis intelligunt
imperfect intelligēbam intelligēbās intelligēbat intelligēbāmus intelligēbātis intelligēbant
future intelligam intelligēs intelliget intelligēmus intelligētis intelligent
perfect intellēxī intellēxistī intellēxit intellēximus intellēxistis intellēxērunt,
intellēxēre
pluperfect intellēxeram intellēxerās intellēxerat intellēxerāmus intellēxerātis intellēxerant
future perfect intellēxerō intellēxeris intellēxerit intellēxerimus intellēxeritis intellēxerint
passive present intelligor intelligeris,
intelligere
intelligitur intelligimur intelligiminī intelliguntur
imperfect intelligēbar intelligēbāris,
intelligēbāre
intelligēbātur intelligēbāmur intelligēbāminī intelligēbantur
future intelligar intelligēris,
intelligēre
intelligētur intelligēmur intelligēminī intelligentur
perfect intellēctus + present active indicative of sum
pluperfect intellēctus + imperfect active indicative of sum
future perfect intellēctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intelligam intelligās intelligat intelligāmus intelligātis intelligant
imperfect intelligerem intelligerēs intelligeret intelligerēmus intelligerētis intelligerent
perfect intellēxerim intellēxerīs intellēxerit intellēxerīmus intellēxerītis intellēxerint
pluperfect intellēxissem intellēxissēs intellēxisset intellēxissēmus intellēxissētis intellēxissent
passive present intelligar intelligāris,
intelligāre
intelligātur intelligāmur intelligāminī intelligantur
imperfect intelligerer intelligerēris,
intelligerēre
intelligerētur intelligerēmur intelligerēminī intelligerentur
perfect intellēctus + present active subjunctive of sum
pluperfect intellēctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intellige intelligite
future intelligitō intelligitō intelligitōte intelliguntō
passive present intelligere intelligiminī
future intelligitor intelligitor intelliguntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intelligere intellēxisse intellēctūrum esse intelligī intellēctum esse intellēctum īrī
participles intelligēns intellēctūrus intellēctus intelligendus,
intelligundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intelligendī intelligendō intelligendum intelligendō intellēctum intellēctū

References[edit]

  • intelligo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intelligo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intelligo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.