internuntius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Indonesian[edit]

Etymology[edit]

Affixed inter- +‎ *nuntius, from Dutch internuntius, from Latin internuntius.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /intərnuntius/
  • Hyphenation: in‧têr‧nun‧ti‧us

Noun[edit]

intêrnuntius (first-person possessive internuntiusku, second-person possessive internuntiusmu, third-person possessive internuntiusnya)

  1. (Catholicism) A Papal diplomat

Further reading[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

inter- +‎ nūntius

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

internūntius (feminine internūntia, neuter internūntium); first/second-declension adjective

  1. intermediary, go-between
  2. (relational) messenger

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative internūntius internūntia internūntium internūntiī internūntiae internūntia
Genitive internūntiī internūntiae internūntiī internūntiōrum internūntiārum internūntiōrum
Dative internūntiō internūntiō internūntiīs
Accusative internūntium internūntiam internūntium internūntiōs internūntiās internūntia
Ablative internūntiō internūntiā internūntiō internūntiīs
Vocative internūntie internūntia internūntium internūntiī internūntiae internūntia

References[edit]

  • internuntius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • internuntius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • internuntius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.