invitatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of invītō.

Participle[edit]

invītātus (feminine invītāta, neuter invītātum); first/second-declension participle

  1. invited
  2. challenged

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative invītātus invītāta invītātum invītātī invītātae invītāta
Genitive invītātī invītātae invītātī invītātōrum invītātārum invītātōrum
Dative invītātō invītātō invītātīs
Accusative invītātum invītātam invītātum invītātōs invītātās invītāta
Ablative invītātō invītātā invītātō invītātīs
Vocative invītāte invītāta invītātum invītātī invītātae invītāta

References[edit]

  • invitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invitatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • invitatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • invitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette