munio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: munió

Latin[edit]

Etymology[edit]

From moenia.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

mūniō (present infinitive mūnīre, perfect active mūnīvī or mūniī, supine mūnītum); fourth conjugation

  1. to provide with defensive works, fortify
    Synonym: immunīo
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 29.4:
      mūnīre urbem, frūmentum convehere, tēla arma parāre
      to strengthen the defences of the city, to accumulate stores of corn, to prepare a supply of weapons and armour
    1. (of natural fortifications)
    2. to build (as) a fortification
  2. (of soldiers or sim.) to guard from attack, defend
  3. to strengthen, secure
    Synonyms: firmō, cōnfirmō, fortificō, cōnsolidō, sistō
    Antonyms: dēterō, atterō, minuō, frangō, tenuō, afficiō
  4. (transferred sense) to protect with a covering
  5. (figurative) to safeguard, uphold or buttress (of a person, institution, etc.)
  6. (figurative) to defend, protect, secure
    Synonyms: prōtegō, dēfendō, tegō, cū̆stōdiō, tūtor, teneō, arceō, servō, adsum
    Antonyms: immineō, īnstō, obiectō
  7. to build up so as to give a firm surface to, to construct or repair (of a road, other raised areas)
    Mūnīta via
    Paved road
    1. to provide with a road, make passable

Conjugation[edit]

   Conjugation of mūniō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mūniō mūnīs mūnit mūnīmus mūnītis mūniunt
imperfect mūniēbam mūniēbās mūniēbat mūniēbāmus mūniēbātis mūniēbant
future mūniam mūniēs mūniet mūniēmus mūniētis mūnient
perfect mūnīvī,
mūniī
mūnīvistī,
mūniistī
mūnīvit,
mūniit
mūnīvimus,
mūniimus
mūnīvistis,
mūniistis
mūnīvērunt,
mūnīvēre,
mūniērunt,
mūniēre
pluperfect mūnīveram,
mūnieram
mūnīverās,
mūnierās
mūnīverat,
mūnierat
mūnīverāmus,
mūnierāmus
mūnīverātis,
mūnierātis
mūnīverant,
mūnierant
future perfect mūnīverō,
mūnierō
mūnīveris,
mūnieris
mūnīverit,
mūnierit
mūnīverimus,
mūnierimus
mūnīveritis,
mūnieritis
mūnīverint,
mūnierint
passive present mūnior mūnīris,
mūnīre
mūnītur mūnīmur mūnīminī mūniuntur
imperfect mūniēbar mūniēbāris,
mūniēbāre
mūniēbātur mūniēbāmur mūniēbāminī mūniēbantur
future mūniar mūniēris,
mūniēre
mūniētur mūniēmur mūniēminī mūnientur
perfect mūnītus + present active indicative of sum
pluperfect mūnītus + imperfect active indicative of sum
future perfect mūnītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mūniam mūniās mūniat mūniāmus mūniātis mūniant
imperfect mūnīrem mūnīrēs mūnīret mūnīrēmus mūnīrētis mūnīrent
perfect mūnīverim,
mūnierim
mūnīverīs,
mūnierīs
mūnīverit,
mūnierit
mūnīverīmus,
mūnierīmus
mūnīverītis,
mūnierītis
mūnīverint,
mūnierint
pluperfect mūnīvissem,
mūniissem
mūnīvissēs,
mūniissēs
mūnīvisset,
mūniisset
mūnīvissēmus,
mūniissēmus
mūnīvissētis,
mūniissētis
mūnīvissent,
mūniissent
passive present mūniar mūniāris,
mūniāre
mūniātur mūniāmur mūniāminī mūniantur
imperfect mūnīrer mūnīrēris,
mūnīrēre
mūnīrētur mūnīrēmur mūnīrēminī mūnīrentur
perfect mūnītus + present active subjunctive of sum
pluperfect mūnītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mūnī mūnīte
future mūnītō mūnītō mūnītōte mūniuntō
passive present mūnīre mūnīminī
future mūnītor mūnītor mūniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mūnīre mūnīvisse,
mūniisse
mūnītūrum esse mūnīrī mūnītum esse mūnītum īrī
participles mūniēns mūnītūrus mūnītus mūniendus,
mūniundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mūniendī mūniendō mūniendum mūniendō mūnītum mūnītū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: munite
  • French: munir
  • Portuguese: munir
  • Spanish: munir
  • Italian: munire

References[edit]

mūniō” on page 1260 of the Oxford Latin Dictionary (2nd ed., 2012)

Further reading[edit]

  • munio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • munio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • munio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to make a road: viam munire
    • to make a fortified, entrenched camp: castra munire
    • to fortify the camp with a rampart: castra munire vallo (aggere)