praecipito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From praeceps (head foremost, headlong), from prae- (before) +‎ caput (head).

Pronunciation[edit]

(Classical) IPA(key): /prae̯ˈki.pi.toː/, [präe̯ˈkɪpɪt̪oː]

Verb[edit]

praecipitō (present infinitive praecipitāre, perfect active praecipitāvī, supine praecipitātum); first conjugation

  1. to cast down; to throw headlong
  2. to precipitate

Conjugation[edit]

   Conjugation of praecipitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecipitō praecipitās praecipitat praecipitāmus praecipitātis praecipitant
imperfect praecipitābam praecipitābās praecipitābat praecipitābāmus praecipitābātis praecipitābant
future praecipitābō praecipitābis praecipitābit praecipitābimus praecipitābitis praecipitābunt
perfect praecipitāvī praecipitāvistī praecipitāvit praecipitāvimus praecipitāvistis praecipitāvērunt,
praecipitāvēre
pluperfect praecipitāveram praecipitāverās praecipitāverat praecipitāverāmus praecipitāverātis praecipitāverant
future perfect praecipitāverō praecipitāveris praecipitāverit praecipitāverimus praecipitāveritis praecipitāverint
passive present praecipitor praecipitāris,
praecipitāre
praecipitātur praecipitāmur praecipitāminī praecipitantur
imperfect praecipitābar praecipitābāris,
praecipitābāre
praecipitābātur praecipitābāmur praecipitābāminī praecipitābantur
future praecipitābor praecipitāberis,
praecipitābere
praecipitābitur praecipitābimur praecipitābiminī praecipitābuntur
perfect praecipitātus + present active indicative of sum
pluperfect praecipitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecipitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecipitem praecipitēs praecipitet praecipitēmus praecipitētis praecipitent
imperfect praecipitārem praecipitārēs praecipitāret praecipitārēmus praecipitārētis praecipitārent
perfect praecipitāverim praecipitāverīs praecipitāverit praecipitāverīmus praecipitāverītis praecipitāverint
pluperfect praecipitāvissem praecipitāvissēs praecipitāvisset praecipitāvissēmus praecipitāvissētis praecipitāvissent
passive present praecipiter praecipitēris,
praecipitēre
praecipitētur praecipitēmur praecipitēminī praecipitentur
imperfect praecipitārer praecipitārēris,
praecipitārēre
praecipitārētur praecipitārēmur praecipitārēminī praecipitārentur
perfect praecipitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecipitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praecipitā praecipitāte
future praecipitātō praecipitātō praecipitātōte praecipitantō
passive present praecipitāre praecipitāminī
future praecipitātor praecipitātor praecipitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecipitāre praecipitāvisse praecipitātūrum esse praecipitārī praecipitātum esse praecipitātum īrī
participles praecipitāns praecipitātūrus praecipitātus praecipitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praecipitandī praecipitandō praecipitandum praecipitandō praecipitātum praecipitātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • praecipito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praecipito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praecipito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the Nile rushes down from very high mountains: Nilus praecipitat ex altissimis montibus
    • to depose, bring down a person from his elevated position: aliquem ex altissimo dignitatis gradu praecipitare (Dom. 37. 98)
  • precipitate”, in The Century Dictionary [], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.