praecurro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From prae- +‎ currō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

praecurrō (present infinitive praecurrere, perfect active praecurrī or praecucurrī, supine praecursum); third conjugation

  1. to run before
  2. to precede
  3. to surpass

Conjugation[edit]

   Conjugation of praecurrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecurrō praecurris praecurrit praecurrimus praecurritis praecurrunt
imperfect praecurrēbam praecurrēbās praecurrēbat praecurrēbāmus praecurrēbātis praecurrēbant
future praecurram praecurrēs praecurret praecurrēmus praecurrētis praecurrent
perfect praecurrī,
praecucurrī
praecurristī,
praecucurristī
praecurrit,
praecucurrit
praecurrimus,
praecucurrimus
praecurristis,
praecucurristis
praecurrērunt,
praecurrēre,
praecucurrērunt,
praecucurrēre
pluperfect praecurreram,
praecucurreram
praecurrerās,
praecucurrerās
praecurrerat,
praecucurrerat
praecurrerāmus,
praecucurrerāmus
praecurrerātis,
praecucurrerātis
praecurrerant,
praecucurrerant
future perfect praecurrerō,
praecucurrerō
praecurreris,
praecucurreris
praecurrerit,
praecucurrerit
praecurrerimus,
praecucurrerimus
praecurreritis,
praecucurreritis
praecurrerint,
praecucurrerint
passive present praecurror praecurreris,
praecurrere
praecurritur praecurrimur praecurriminī praecurruntur
imperfect praecurrēbar praecurrēbāris,
praecurrēbāre
praecurrēbātur praecurrēbāmur praecurrēbāminī praecurrēbantur
future praecurrar praecurrēris,
praecurrēre
praecurrētur praecurrēmur praecurrēminī praecurrentur
perfect praecursus + present active indicative of sum
pluperfect praecursus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecursus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecurram praecurrās praecurrat praecurrāmus praecurrātis praecurrant
imperfect praecurrerem praecurrerēs praecurreret praecurrerēmus praecurrerētis praecurrerent
perfect praecurrerim,
praecucurrerim
praecurrerīs,
praecucurrerīs
praecurrerit,
praecucurrerit
praecurrerīmus,
praecucurrerīmus
praecurrerītis,
praecucurrerītis
praecurrerint,
praecucurrerint
pluperfect praecurrissem,
praecucurrissem
praecurrissēs,
praecucurrissēs
praecurrisset,
praecucurrisset
praecurrissēmus,
praecucurrissēmus
praecurrissētis,
praecucurrissētis
praecurrissent,
praecucurrissent
passive present praecurrar praecurrāris,
praecurrāre
praecurrātur praecurrāmur praecurrāminī praecurrantur
imperfect praecurrerer praecurrerēris,
praecurrerēre
praecurrerētur praecurrerēmur praecurrerēminī praecurrerentur
perfect praecursus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecursus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praecurre praecurrite
future praecurritō praecurritō praecurritōte praecurruntō
passive present praecurrere praecurriminī
future praecurritor praecurritor praecurruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecurrere praecurrisse,
praecucurrisse
praecursūrum esse praecurrī praecursum esse praecursum īrī
participles praecurrēns praecursūrus praecursus praecurrendus,
praecurrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praecurrendī praecurrendō praecurrendum praecurrendō praecursum praecursū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Italian: precorrere

References[edit]

  • praecurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praecurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praecurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to overtake and pass some one: praecurrere aliquem (celeritate)