praeficio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Italic *praifakjō. Equivalent to prae- (before) +‎ faciō (do, make).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

praeficiō (present infinitive praeficere, perfect active praefēcī, supine praefectum); third conjugation iō-variant

  1. to place in command, put in charge
    Synonym: praepōnō

Conjugation[edit]

   Conjugation of praeficiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeficiō praeficis praeficit praeficimus praeficitis praeficiunt
imperfect praeficiēbam praeficiēbās praeficiēbat praeficiēbāmus praeficiēbātis praeficiēbant
future praeficiam praeficiēs praeficiet praeficiēmus praeficiētis praeficient
perfect praefēcī praefēcistī praefēcit praefēcimus praefēcistis praefēcērunt,
praefēcēre
pluperfect praefēceram praefēcerās praefēcerat praefēcerāmus praefēcerātis praefēcerant
future perfect praefēcerō praefēceris praefēcerit praefēcerimus praefēceritis praefēcerint
passive present praeficior praeficeris,
praeficere
praeficitur praeficimur praeficiminī praeficiuntur
imperfect praeficiēbar praeficiēbāris,
praeficiēbāre
praeficiēbātur praeficiēbāmur praeficiēbāminī praeficiēbantur
future praeficiar praeficiēris,
praeficiēre
praeficiētur praeficiēmur praeficiēminī praeficientur
perfect praefectus + present active indicative of sum
pluperfect praefectus + imperfect active indicative of sum
future perfect praefectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeficiam praeficiās praeficiat praeficiāmus praeficiātis praeficiant
imperfect praeficerem praeficerēs praeficeret praeficerēmus praeficerētis praeficerent
perfect praefēcerim praefēcerīs praefēcerit praefēcerīmus praefēcerītis praefēcerint
pluperfect praefēcissem praefēcissēs praefēcisset praefēcissēmus praefēcissētis praefēcissent
passive present praeficiar praeficiāris,
praeficiāre
praeficiātur praeficiāmur praeficiāminī praeficiantur
imperfect praeficerer praeficerēris,
praeficerēre
praeficerētur praeficerēmur praeficerēminī praeficerentur
perfect praefectus + present active subjunctive of sum
pluperfect praefectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praefice praeficite
future praeficitō praeficitō praeficitōte praeficiuntō
passive present praeficere praeficiminī
future praeficitor praeficitor praeficiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praeficere praefēcisse praefectūrum esse praeficī praefectum esse praefectum īrī
participles praeficiēns praefectūrus praefectus praeficiendus,
praeficiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praeficiendī praeficiendō praeficiendum praeficiendō praefectum praefectū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • praeficio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeficio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeficio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to appoint some one to an office: muneri aliquem praeficere, praeponere
    • to place some one at the head of an army, give him the command: praeficere aliquem exercitui
    • to charge some one with the conduct of a war: praeficere aliquem bello gerendo