reconditus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of recondō.
Participle[edit]
reconditus (feminine recondita, neuter reconditum, comparative reconditior); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | reconditus | recondita | reconditum | reconditī | reconditae | recondita | |
Genitive | reconditī | reconditae | reconditī | reconditōrum | reconditārum | reconditōrum | |
Dative | reconditō | reconditō | reconditīs | ||||
Accusative | reconditum | reconditam | reconditum | reconditōs | reconditās | recondita | |
Ablative | reconditō | reconditā | reconditō | reconditīs | |||
Vocative | recondite | recondita | reconditum | reconditī | reconditae | recondita |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
References[edit]
- “reconditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “reconditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- reconditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- profound erudition: doctrina recondita
- profound scientific education: litterae interiores et reconditae, artes reconditae
- profound sentiments: sententiae reconditae ex exquisitae (Brut. 97. 274)
- profound erudition: doctrina recondita