suscipio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From sub- +‎ capiō (seize).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

suscipiō (present infinitive suscipere, perfect active suscēpī, supine susceptum); third conjugation iō-variant

  1. to take up, acknowledge
  2. to undertake, assume, begin, incur, enter upon (esp. when done voluntarily and as a favor. Cf. recipiō)
    Synonyms: sumō, assumō, accipiō, induō, adhibeō, adoptō, ineō, inducō, aggredior, obeō
  3. to catch, receive
  4. (of feelings, experience, etc) to undergo, submit to, bear, accept, to be susceptible to
    Synonyms: sufferō, sustineō, subeō
  5. to bear, beget
    Synonyms: prōcreō, gignō, genō, prōdō, ēnītor, cōnītor, pariō, ēdō, efficiō
    Antonym: necō

Conjugation[edit]

   Conjugation of suscipiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present suscipiō suscipis suscipit suscipimus suscipitis suscipiunt
imperfect suscipiēbam suscipiēbās suscipiēbat suscipiēbāmus suscipiēbātis suscipiēbant
future suscipiam suscipiēs suscipiet suscipiēmus suscipiētis suscipient
perfect suscēpī suscēpistī suscēpit suscēpimus suscēpistis suscēpērunt,
suscēpēre
pluperfect suscēperam suscēperās suscēperat suscēperāmus suscēperātis suscēperant
future perfect suscēperō suscēperis suscēperit suscēperimus suscēperitis suscēperint
passive present suscipior susciperis,
suscipere
suscipitur suscipimur suscipiminī suscipiuntur
imperfect suscipiēbar suscipiēbāris,
suscipiēbāre
suscipiēbātur suscipiēbāmur suscipiēbāminī suscipiēbantur
future suscipiar suscipiēris,
suscipiēre
suscipiētur suscipiēmur suscipiēminī suscipientur
perfect susceptus + present active indicative of sum
pluperfect susceptus + imperfect active indicative of sum
future perfect susceptus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present suscipiam suscipiās suscipiat suscipiāmus suscipiātis suscipiant
imperfect susciperem susciperēs susciperet susciperēmus susciperētis susciperent
perfect suscēperim suscēperīs suscēperit suscēperīmus suscēperītis suscēperint
pluperfect suscēpissem suscēpissēs suscēpisset suscēpissēmus suscēpissētis suscēpissent
passive present suscipiar suscipiāris,
suscipiāre
suscipiātur suscipiāmur suscipiāminī suscipiantur
imperfect susciperer susciperēris,
susciperēre
susciperētur susciperēmur susciperēminī susciperentur
perfect susceptus + present active subjunctive of sum
pluperfect susceptus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present suscipe suscipite
future suscipitō suscipitō suscipitōte suscipiuntō
passive present suscipere suscipiminī
future suscipitor suscipitor suscipiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives suscipere suscēpisse susceptūrum esse suscipī susceptum esse susceptum īrī
participles suscipiēns susceptūrus susceptus suscipiendus,
suscipiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
suscipiendī suscipiendō suscipiendum suscipiendō susceptum susceptū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Old French: sosceivre
  • Old Occitan: soisebre
  • Romansch: tschütschaiver

References[edit]

Further reading[edit]

  • suscipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • suscipio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • suscipio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to accept as one's own child; to make oneself responsible for its nurture and education: tollere or suscipere liberos
    • to incur danger, risk: pericula subire, adire, suscipere
    • to make a person one's enemy: inimicitias cum aliquo suscipere
    • to lose one's labour: inanem laborem suscipere
    • to undertake an affair: negotium suscipere
    • to incur a person's hatred: alicuius odium subire, suscipere, in se convertere, sibi conflare
    • to conceive an implacable hatred against a man: odium implacabile suscipere in aliquem
    • to commit a crime and so make oneself liable to the consequences of it: scelus (in se) concipere, suscipere
    • to embrace a strange religion: religionem externam suscipere
    • to make a vow: vota facere, nuncupare, suscipere, concipere
    • to take up the cause of the people, democratic principles: causam popularem suscipere or defendere
    • to undertake a case: causam suscipere
    • (ambiguous) a religious war: bellum pro religionibus susceptum
  • suscipio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016