spójnik

ポーランド語

発音^(?)

• IPA: /ˈspujɲik/

名詞

spójnik 男性 非有生 （単数・生格： spójnika）

1. 《文法》 接続詞。

格変化

    spójnik の格変化

	単数	複数
主格(Mianownik)	spójnik	spójniki
生格(Dopełniacz)	spójnika	spójników
与格(Celownik)	spójnikowi	spójnikom
対格(Biernik)	spójnik	spójniki
造格(Narzędnik)	spójnikiem	spójnikami
前置格(Miejscownik)	spójniku	spójnikach
呼格(Wołacz)	spójniku	spójniki

関連語

動詞（不完了体/完了体）：

• spajać / spoić

名詞：

• spoina 女性
• spoiwo 中性
• spojówka 女性
• spójność 女性

形容詞：

• spoisty