descisco

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dē- +‎ scīscō (seek to know; learn; approve).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēscīscō (present infinitive dēscīscere, perfect active dēscīvī or dēsciī, supine dēscītum); third conjugation, no passive

  1. to free oneself, withdraw, leave, defect, desert, revolt from
  2. (by extension) to desert to, go over to
    Synonyms: trānsfugiō, trānseō, trānsmittō, trānsgredior
  3. (in general) to depart, deviate, withdraw from someone or something; fall off from; to be unfaithful to
    Synonym: discēdō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēscīscō (third conjugation, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēscīscō dēscīscis dēscīscit dēscīscimus dēscīscitis dēscīscunt
imperfect dēscīscēbam dēscīscēbās dēscīscēbat dēscīscēbāmus dēscīscēbātis dēscīscēbant
future dēscīscam dēscīscēs dēscīscet dēscīscēmus dēscīscētis dēscīscent
perfect dēscīvī,
dēsciī
dēscīvistī,
dēsciistī
dēscīvit,
dēsciit
dēscīvimus,
dēsciimus
dēscīvistis,
dēsciistis
dēscīvērunt,
dēscīvēre,
dēsciērunt,
dēsciēre
pluperfect dēscīveram,
dēscieram
dēscīverās,
dēscierās
dēscīverat,
dēscierat
dēscīverāmus,
dēscierāmus
dēscīverātis,
dēscierātis
dēscīverant,
dēscierant
future perfect dēscīverō,
dēscierō
dēscīveris,
dēscieris
dēscīverit,
dēscierit
dēscīverimus,
dēscierimus
dēscīveritis,
dēscieritis
dēscīverint,
dēscierint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēscīscam dēscīscās dēscīscat dēscīscāmus dēscīscātis dēscīscant
imperfect dēscīscerem dēscīscerēs dēscīsceret dēscīscerēmus dēscīscerētis dēscīscerent
perfect dēscīverim,
dēscierim
dēscīverīs,
dēscierīs
dēscīverit,
dēscierit
dēscīverīmus,
dēscierīmus
dēscīverītis,
dēscierītis
dēscīverint,
dēscierint
pluperfect dēscīvissem,
dēsciissem
dēscīvissēs,
dēsciissēs
dēscīvisset,
dēsciisset
dēscīvissēmus,
dēsciissēmus
dēscīvissētis,
dēsciissētis
dēscīvissent,
dēsciissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēscīsce dēscīscite
future dēscīscitō dēscīscitō dēscīscitōte dēscīscuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēscīscere dēscīvisse,
dēsciisse
dēscītūrum esse
participles dēscīscēns dēscītūrus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēscīscendī dēscīscendō dēscīscendum dēscīscendō dēscītum dēscītū

Related terms[edit]

References[edit]

  • descisco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • descisco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • descisco in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • descisco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to swerve from the truth: a veritate deflectere, desciscere
    • to deteriorate: a maiorum virtute desciscere, degenerare, deflectere