renuntio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From re- +‎ nūntiō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

renūntiō (present infinitive renūntiāre, perfect active renūntiāvī, supine renūntiātum); first conjugation

  1. to report or announce
    Synonyms: dēnūntiō, nūntiō, indico, prōdō, refero, adnūntiō, profiteor, nū̆ncupō, praedicō, ēdīcō, dēferō, cōntiōnor
  2. to reject, retract, renounce or revoke
    Synonyms: negō, dētrectō, āspernor, āversor
    Antonym: aio

Conjugation[edit]

   Conjugation of renūntiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present renūntiō renūntiās renūntiat renūntiāmus renūntiātis renūntiant
imperfect renūntiābam renūntiābās renūntiābat renūntiābāmus renūntiābātis renūntiābant
future renūntiābō renūntiābis renūntiābit renūntiābimus renūntiābitis renūntiābunt
perfect renūntiāvī renūntiāvistī,
renūntiāstī1
renūntiāvit,
renūntiāt1
renūntiāvimus,
renūntiāmus1
renūntiāvistis,
renūntiāstis1
renūntiāvērunt,
renūntiāvēre,
renūntiārunt1
pluperfect renūntiāveram,
renūntiāram1
renūntiāverās,
renūntiārās1
renūntiāverat,
renūntiārat1
renūntiāverāmus,
renūntiārāmus1
renūntiāverātis,
renūntiārātis1
renūntiāverant,
renūntiārant1
future perfect renūntiāverō,
renūntiārō1
renūntiāveris,
renūntiāris1
renūntiāverit,
renūntiārit1
renūntiāverimus,
renūntiārimus1
renūntiāveritis,
renūntiāritis1
renūntiāverint,
renūntiārint1
passive present renūntior renūntiāris,
renūntiāre
renūntiātur renūntiāmur renūntiāminī renūntiantur
imperfect renūntiābar renūntiābāris,
renūntiābāre
renūntiābātur renūntiābāmur renūntiābāminī renūntiābantur
future renūntiābor renūntiāberis,
renūntiābere
renūntiābitur renūntiābimur renūntiābiminī renūntiābuntur
perfect renūntiātus + present active indicative of sum
pluperfect renūntiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect renūntiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present renūntiem renūntiēs renūntiet renūntiēmus renūntiētis renūntient
imperfect renūntiārem renūntiārēs renūntiāret renūntiārēmus renūntiārētis renūntiārent
perfect renūntiāverim,
renūntiārim1
renūntiāverīs,
renūntiārīs1
renūntiāverit,
renūntiārit1
renūntiāverīmus,
renūntiārīmus1
renūntiāverītis,
renūntiārītis1
renūntiāverint,
renūntiārint1
pluperfect renūntiāvissem,
renūntiāssem1
renūntiāvissēs,
renūntiāssēs1
renūntiāvisset,
renūntiāsset1
renūntiāvissēmus,
renūntiāssēmus1
renūntiāvissētis,
renūntiāssētis1
renūntiāvissent,
renūntiāssent1
passive present renūntier renūntiēris,
renūntiēre
renūntiētur renūntiēmur renūntiēminī renūntientur
imperfect renūntiārer renūntiārēris,
renūntiārēre
renūntiārētur renūntiārēmur renūntiārēminī renūntiārentur
perfect renūntiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect renūntiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present renūntiā renūntiāte
future renūntiātō renūntiātō renūntiātōte renūntiantō
passive present renūntiāre renūntiāminī
future renūntiātor renūntiātor renūntiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives renūntiāre renūntiāvisse,
renūntiāsse1
renūntiātūrum esse renūntiārī renūntiātum esse renūntiātum īrī
participles renūntiāns renūntiātūrus renūntiātus renūntiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
renūntiandī renūntiandō renūntiandum renūntiandō renūntiātum renūntiātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • renuntio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • renuntio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • renuntio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to renounce, give up a friendship: amicitiam renuntiare
    • to sever (previous) hospitable relations: hospitium renuntiare (Liv. 25. 18)
    • to officially proclaim (by the praeco, herald) a man elected consul; to return a man consul: aliquem consulem renuntiare (De Or. 2. 64. 260)